کودکان با سری نسبتا بزرگ (حدود یک چهارم کل قد آن‌ها) که برای بدنشان سنگین است، و با گردن و ماهیچه‌های پشت سست و ضعیفی متولد می‌شوند، به طوریکه بتوانند به حالت جمع شده در رحم مادر قرار بگیرند. بنابراین در طی ماه‌های اولیه نگه داشتن سر برای کودکان سخت و نیازمند کمک است. هنگامیکه کودکان روی شکمشان دراز می‌کشند بالا آمدن سرشان در خلاف جهت جاذبه‌ی زمین به تلاش بسیار زیادی نیاز دارد. کودکان در حدود دو ماهگی شروع به کنترل سر و گردن خود می‌کنند.

ادامه مطلب...

اگر به نظر رسید که فعالیتی بیش از حد برای او سخت است، سعی کنید آن را با تقسیم به فعالیت‌های کوچک‌تر ساده کنید یا کل فعالیت را بازبینی کنید. به عنوان مثال، موقع بازی با انبوهی از اسباب‌بازی، شما می‌توانید تنها بزرگ‌ترین، یا کوچک‌ترین آنها را به نوزاد بدهید.

موقعیت‌هایی را پدیدآورید که در آنها نوزاد شما باید اعمال خودش را برنامه‌ریزی کند. مثلاً یک کهنه‌ی پارچه‌ای را جایی در دسترس او قرار دهید. یکی از اسباب‌بازی‌های مورد علاقه‌اش را روی کهنه در دورترین فاصله از او بگذارید. او را تشویق کنید تا اسباب‌بازی را بردارد. کم‌کم، او خواهد فهمید که اگر انتهای کهنه را به سمت خودش بکشد، اسباب‌بازی هم به سمت او کشیده می‌شود. این راه فوق‌العاده‌ای است برای اینکه به او یاد بدهید «خودش» برنامه‌ریزی کند؛ تمام مراحل را طراحی کند تا اتفاقی رخ دهد.

سعی کنید به خاطر داشته باشید که وقتی اسباب‌بازی را پرتاب می‌کند، و انتظار دارد شما آن را برایش بردارید، در واقع او خیلی بیشتر در حال عصبانی کردن شماست!

ادامه مطلب...

قسمتی از اسباب‌بازی یا شیئی را بپوشانید و نوزادتان را تشویق کنید که دنبال آن بگردد. این کار، بقای اشیاء را به او می‌آموزد. یعنی او خواهد دانست که حتی اگر شیء در دید او نباشد، هنوز وجود دارد.

فرصتی را برای تمرین حل مسائل و درک روابط تصادفی عادی در اختیار نوزادتان قرار دهید. این شامل در اختیار گذاشتن اسباب‌بازی‌های آویزانی می‌شود که نوزاد بتواند به آنها ضربه بزند؛ همچنین اسباب‌بازی‌هایی که او را به انجام کارهای گوناگون تشویق می‌کند مثل جغجغه و چیزهایی که او بتواند در دست بگیرد و در دهانش بگذارد... همه این‌ها به او کمک خواهند کرد که روابط عادی و حل مسئله را درک کند. زیرا او باید تصمیم بگیرد که انجام کدام عمل او را به نتیجه دلخواهش می‌رساند.

زمانی را برای یادگیری به همراه نوزاد خود اختصاص دهید، اما در عین حال، به او هم اجازه دهید به تنهایی یاد بگیرد و جستجو کند. این بار تنهایی اهمیت بسیار زیادی دارد و او را قادر می‌سازد تا با قابلیت‌های خودش بهتر آشنا شود، و مهارت‌های حل مسئله را در خودش تقویت کند.

ادامه مطلب...