قسمتی از اسباببازی یا شیئی را بپوشانید و نوزادتان را تشویق کنید که دنبال آن بگردد. این کار، بقای اشیاء را به او میآموزد. یعنی او خواهد دانست که حتی اگر شیء در دید او نباشد، هنوز وجود دارد.
فرصتی را برای تمرین حل مسائل و درک روابط تصادفی عادی در اختیار نوزادتان قرار دهید. این شامل در اختیار گذاشتن اسباببازیهای آویزانی میشود که نوزاد بتواند به آنها ضربه بزند؛ همچنین اسباببازیهایی که او را به انجام کارهای گوناگون تشویق میکند مثل جغجغه و چیزهایی که او بتواند در دست بگیرد و در دهانش بگذارد... همه اینها به او کمک خواهند کرد که روابط عادی و حل مسئله را درک کند. زیرا او باید تصمیم بگیرد که انجام کدام عمل او را به نتیجه دلخواهش میرساند.
زمانی را برای یادگیری به همراه نوزاد خود اختصاص دهید، اما در عین حال، به او هم اجازه دهید به تنهایی یاد بگیرد و جستجو کند. این بار تنهایی اهمیت بسیار زیادی دارد و او را قادر میسازد تا با قابلیتهای خودش بهتر آشنا شود، و مهارتهای حل مسئله را در خودش تقویت کند.
به مقدار زمانی که شما و او با هم برای یادگیری میگذرانید توجه کنید. مدت زمان تمرکز نوزاد شما در این مرحله بسیار کوتاه است. بنابراین حواستان به واکنش او باشد. اگر نشانهای از تنش یا ناراحتی از خود نشان داد پس یعنی باید فعالیت را متوقف کرد یا آن را تغییر داد.
او را به شیوه مثبتی تشویق کنید؛ با کلمات، در آغوش کشیدن، بوسیدن، حالات و تأیید کردن. دقت کنید که از ته دل این کارها را انجام دهید! این کار لذت او را افزایش داده و به او انگیزهی غلبه بر خشم ذاتی خود و تلاش دوباره و دوباره برای موفقیت در دریافت پاداش تأیید شما را میدهد.
منبع: سایت دانشگاه بریتیش کلمبیا
تهیه و ترجمه: بافرزندان