با آنکه نوزاد هنوز به خوبی نمی‌بیند، به بعضی از رنگ‌ها و اشکال تمایل بیشتری نشان می‌دهد:
  • اشکال هندسی (دایره، مربع، مثلث و ...) را به نقاشی‌های واقع‌گرا (مانند تصویر یک آدمک) ترجیح می‌دهد زیرا اینگونه تصاویر، چیزی در ذهن او تداعی نمی‌کنند.
  • تصاویر نامنظم را به تصاویر مرتب و منظم ترجیح می‌دهد.
  • اشکال پیچیده (اما نه خیلی پیچیده) را بیش از اشکال ساده دوست دارد.
  • شکل‌های مُدور بیش از اشکال زاویه‌دار برای او جذابیت دارد.
  • تصاویر بسیار ساده‌ی صورت، البته به شرط آنکه متحرک باشد را بسیار دوست دارد. (تمایل نوزاد به تصاویر ساده‌ی صورت به شکل غیرمتحرک از دوماهگی آغاز می‌شود.)

قرار گرفتن کودک در یک محیط یک زبانه و از دست دادن توانایی تشخیص آواهای زبان‌های دیگر، باعث نمی‌شود که کودک نتواند زبان دیگری بیاموزد. برخلاف تصور، اگر کودکی در یک محیط یک زبان خارجی قرار بگیرد، بدون هیچ مشکلی، یاد می‌گیرد که به هر دو زبان صحبت کند. همچنین فرزندانی که ملیت پدر و مادرشان متفاوت است، می‌توانند هر دو زبان را بیاموزند. کاملا صحیح است که هرچه کودک آموختن زبان خارجی را زودتر شروع کند، بهتر می‌تواند به آن زبان صحبت کند. البته به شرطی که به طور مستمر به استفاده از آن زبان ادامه دهد.

روش کار: تعدادی از اشیایی را که در نظر گرفته‌اید، با روبان به چوب‌لباسی ببندید و آن را بالای سر نوزاد آویزان کنید. مراقب باشید این اشیا به خوبی به چوب‌لباسی بسته شود و روی سروصورت نوزاد نیفتد. فاصله‌ی این اشیا تا چهره‌ی نوزاد لازم است به اندازه‌ای باشد که هم نوزاد بتواند آن‌ها را به خوبی ببیند و هم دستش به آن‌ها نرسد. این فاصله باید نزدیک به 30 تا 60 سانتی‌متر باشد. اگر این اشیا در معرض وزش باد باشد، توجه نوزاد را بیش‌تر جلب می‌کند، چون نوزادان شیفته‌ی اشیایی هستند که حرکت می‌کنند.
آنچه نوزاد می‌آموزد: با انجام این تمرین نوزاد کم‌کم می‌تواند شکل را از زمینه تشخیص دهد. نخستین تجربه‌ی بینایی نوزاد منظره‌ای رنگی و متحرک از اشیایی است که

کودکان از انداختن و رها کردن اشیا از بلندی و به ویژه صندلی غذاخوری‌شان بسیار لذت می‌برند، چون می‌توانند از این راه باز کردن مشت‌هایشان را یاد بگیرند. در واقع چون از زمان تولد همیشه دست‌های خود را مشت کرده‌اند، اکنون تلاش می‌کنند آن‌ها را باز کنند. بی‌گمان شما نیز متوجه این موضوع شده‌اید که وقتی نوزادی را در آغوش می‌گیرید، محکم لباستان را چنگ می‌زند و به شدت به شما می‌چسبد. برای او مشت کردن بسیار ساده‌تر از باز کردن دست و رها کردن اشیاست. انداختن و رها کردن اشیا یکی از سرگرم‌کننده‌ترین راه‌های یادگیری این مهارت است. هم‌چنین این کار ورزشی برای شما محسوب می‌شود، چون لازم است خم شوید و شیء افتاده را بردارید! می‌توانید این تمرین را با اشیای بی‌خطر انجام دهید تا کم‌کم نوزاد بتواند بر نیرو و توان انگشت‌هایش بیفزاید.

در سن 9 تا 12 ماهگی، دنیای نوزاد، دنیای حرکت و جنب و جوش است. او دائما در حال جابه‌جا شدن و حرکت از جایی به جای دیگر است.
دست و پا زدن نوزاد و تلاش دائمی برای تغییر جا، او را با دنیای جدید آشنا می‌سازد، نوزاد درک می‌کند که این دنیا دارای اشیاء گوناگون و ویژگی‌های خاص هریک از آنهاست. در این میان، نوزاد پیش از هرچیز دیگری، می‌تواند با اعضای بدن خودش آشنا شود و ارتباط هریک از آنها را با یکدیگر درک کند.

منوی سایت