پشت یک پرده، در یا یکی از وسایل اتاق پنهان شوید، در حالی که یکی از دست‌ها یا پا‌هایتان بیرون باشد، سپس دوباره ظاهر شوید. این کار را در مورد یکی از اسباب بازی‌های نوزادتان انجام دهید. او را در حالی که برای پیدا کردن اسباب بازی تلاش می‌کند زیر نظر بگیرید. اسباب بازی را بیرون آورده، و چند بار تنها قسمتی از آن را پنهان کنید. این کار به نوزادتان کمک می‌کند که درک کند حتی هنگامی که اسباب بازی را نمی‌بیند، اسباب بازی هنوز آنجاست. با او بازی «دالی موشه» را انجام دهید؛ با دست‌هایتان بار‌ها و بار‌ها صورتتان را بپوشانید، و بعد دست‌هایتان را بردارید.

جغجغه‌ای در دست نوزادتان قرار دهید. او دستش را به صورت اتفاقی تکان می‌دهد، و دست و جغجغه دائماً وارد میدان او شده، و خارج می‌شوند. اما هنگامی که جغجغه خارج از محدوده دید اوست، نوزاد به گونه‌ای هنوز می‌داند که جغجغه وجود دارد. او هنوز خواهد توانست که آن را حس کند، و صدایش را بشنود. او کم کم یاد خواهد گرفت که دستش و جغجغه را وارد میدان دیدش کند، تا مطمئن شود جغجغه هنوز آنجاست.

مطمئن شود که برای نوزادتان برنامه مشخص و محیط مناسبی آماده کرده‌اید، و در این چهارچوب، محرک‌های متفاوتی را در اختیارش قرار دهید.
به عنوان مثال، گهواره نوزادتان محل خاص و مشخص اوست. در طی چهارچوب ذکر شده، نوزاد می‌تواند در معرض موضوعات متحرک گوناگونی مثل کتاب‌داستان عکس‌دارش، و یا صورت مادرش به هنگام خم شدن و مراقبت از او (و...) قرار گیرد. او محرک‌های مختلفی دریافت می‌کند و دارای این شانس است که یک چیز مشابه را بار‌ها و بار‌ها تجربه کند. او بدین گونه کم‌کم درک می‌کند که چطور موضوعات آشنا ناپدید شده، و دوباره ظاهر می‌شوند. 

در ماه‌های آخر اولین سال زندگی نوزاد و بعد از آن، شما نقشی بسیار مهم در بازی او خواهید داشت. این نقش گاهی کمتر فعال خواهد بود – نقش یک همراه، مشاور و حامی: یک پایه و اساس ایمن برای کودکتان که می‌تواند از آن بیرون رفته، به کاوش بپردازد و گاهی که شکست می‌خورد یا می‌ترسد، برای تشویق و آسایش نزد شما برگردد. 
در طی این دوره، خیلی مهم است که به نوزادتان اجازه دهید به تنهایی آزمایش و عمل کند؛ نه اینکه شما مسائل را برایش حل کنید. هنگامی که لازم است، با فراهم آوردن محیطی ایمن برای نوزاد، به او کمک کنید؛ و البته به دقت او را زیر نظر داشته باشید تا به خودش آسیب نزند یا دچار حادثه‌ای نشود.

برای بازی، زمانی را انتخاب کنید که نوزادتان آرام و سرحال است و نه وقتی که گرسنه و خسته است. نسبت به هر علامتی حاکی از احساس ناراحتی، بی‌حوصلگی یا رنجش که ممکن است از جانب او دریافت کنید، گوش به زنگ باشید به طوری که او حس کند شما درکش می‌کنید. این نوع حساسیت از جانب شما باعث می‌شود نوزاد احساس امنیت کند و بخواهد با جرأت به همراه شما بیشتر و بیشتر یاد بگیرد و تجربه کند. 

منوی سایت