نوزاد براساس شباهت، آواها را در ذهن خود گروه‌بندی می‌کند. از چهار ماهگی، نوزاد درست مانند بزرگسالان گروه‌های شبیه به هم را تشخیص می‌دهد. به عنوان مثال بین صدای ب و پ، یک تعدادی آوای واسطه‌ای وجود دارد. ما همه‌ی آن‌هایی که به ب نزدیک‌ترند را به عنوان ب و همه‌ی آن‌هایی را که به پ نزدیک‌ترند را به عنوان پ می‌شناسیم. در واقع تمایز بین آواهای واسطه‌ای مشکل‌تر انجام می‌گیرد. توانایی تشخیص صداهای متعلق به این گروه و یا آن گروه، در کودک و بزرگسال یکسان است.
از دو ماهگی نوزاد می‌تواند شباهت بین سیلاب‌ها را نیز تشخیص دهد و به عنوان مثال او می‌داند که بین سیلاب‌های /دی/، /بی/، /سی/، /می/، یک نکته‌ی مشترک وجود دارد و آن وجود حرف صدادار /ی/ در انتهای همه‌ی آنهاست.