برای راه رفتن باید یکی از پاها را از زمین جدا کرد و جلوی آن یکی پا قرار داد. بعضی وقتها قرار گرفتن کودک روی یک تکیهگاه میتواند برایش استرسزا و ترسآور باشد. صبور باشید! کودک فعالیتهای بدنیاش را فقط زمانی میتواند درست انجام دهد که از نظر روانی آمادگی انجامش را داشته باشد. پافشاری بر سریعتر انجام دادن آنها بیفایده است؛ مثلا دائم به او نگویید «بجنب بدو، بیا پیش مامان!» زمانی میتواند به سرعت این کارها را انجام دهد که آمادگی و آرامش را در خود احساس کند که با راه رفتن و دویدن به زمین نخواهد خورد. این خود کودک است که باید تصمیم بگیرد آیا آماده انجام این کار است یا خیر! موسیقیهای شاد میتواند میل و شوق حرکت را به او بدهد.
منبع: کتاب تقویت هوش و حواس کودک | دکتر کاترین مرشی | انتشارات بافرزندان