جلوی نوزاد خود بایستید و حرکات سادهای انجام دهید. مثلاً زبانتان را بیرون بیاورید، یا دهانتان را باز کنید. بارها این حرکات را تکرار کنید و صبر کنید تا نوزادتان آنها را تکرار کند.
به نوزاد خود اجازه دهید تا تواناییهای خود برای به دست آوردن اشیاء، مثل اسباببازیهایی که بالای گهوارهاش آویزان هستند کشف کند. در ابتدا این تلاش برای گرفتن آنها تصادفی خواهد بود؛ اما در نهایت هدفمند خواهد شد. او به این شکل کمکم روابط تصادفی را درک میکند.
با نوزاد خود کار کنید تا او را تشویق کنید که با توجه به آنچه در گذشته آموخته، مسائل را پیشبینی کند. به عنوان مثال، اسباببازی جالبی را پشتتان بگیرید و بارها آن را به نوزاد نشان دهید. اما این کار را بر اساس قانون یا ترتیبی خاص انجام دهید. مثلاً هر بار آن را از طرف راست به نوزاد نشان دهید. پس از چند بار، ممکن است که ببینید که او چشمش را به سمت راست میچرخاند، چون پیشبینی میکند که هر لحظه اسباببازی در آنجا ظاهر خواهد شد.
مطمئن شوید زمان انتخابی شما برای کار با نوزادتان در رابطه با مهارتهای ادراکی، تجربه مثبت قابل اجرایی خواهد بود. حواستان به واکنشهایش جمع باشد! زمانی را انتخاب کنید که او هوشیار و آرام بوده و یا خسته و گرسنه نباشد. گوشبهزنگ هرگونه نشانهای حاکی از ناراحتی، بی حوصلگی یا غم باشید. این علامتی برای پایان درس یا عوض کردن آن فعالیت است. این حساسیت، حاکی پیغامی به نوزادتان خواهد بود که شما او را درک میکنید و این نوزاد را تشویق خواهد کرد با میل و رغبت بیشتری یاد بگیرد و آزمایش کند.
از تحریک بیش از حد بپرهیزید. نوزاد شما نمیتواند در آن واحد، روی بیشتر از یک «فعالیت» و برای مدت کوتاه تمرکز کند. تحریک بیش از حد میتواند به راحتی منجر به ناراحتی شود. اسباببازیهای غیر ضروری و همه آن چه را که حواس نوزاد را از فعالیت پرت میکند از اتاق خارج کنید تا با این کار بهترین و لذت بخشترین محیط ممکن را به وجود آورید.
منبع: سایت دانشگاه بریتیش کلمبیا
تهیه و ترجمه: بافرزندان