مــدت نــه مــاه دوره‌ی جنینــی، نــوزاد از طریق بند نــاف مادر تغذیه می‌شود و همیشــه ســیر اســت، ولی بعــد از تولد بــا احساســات مختلفی مانند گرســنگی و تشــنگی آشــنا می‌شود و بــا گریــه و پیــچ و تــاب خوردن، احســاس گرســنگی و تشــنگی خــود را نشــان می‌دهد. نــوزاد هم با شــیر مــادر تغذیه می‌شود هم با شــیر خشــک، امــا ابتــدا بایــد از نظر روحــی، روانــی و عاطفــی تغذیه شــود. طرز نگاه‌هــا، صحبت‌هــا و حــرکات اطرافیــان در رشــد و نمــو نــوزاد بســیار اهمیــت دارد. بــه طوری کــه تغذیه‌ی روانــی و عاطفی نوزاد از تغذیه با شــیر مادر مهم‌تر اســت. وقتی والدین با نگاه‎های محبت‌‌آمیز و پر از مهرشــان نوزاد را در آغوش می‌گیرنــد و شــیر می‌دهند، کودک خیلــی بهتر و بیشتر از زمانــی که به تنهایی روی تخت خوابیده اســت،

شــیر می‌خورد. اگر هم چنین در فضایی پر از تنش بــه نــوزاد شــیر داده  شــود یــا والدیــن بــا اســترس و نگرانی و خســتگی بــه نوزاد شــیر دهنــد، کــودک وعده‌ی شــیر خــود را بــا آرامش به طــور کامــل نمی‌خورد.